This art fair 2016. Vers en verfrissend.

Arash Fahkimalsvaatdoekje

Tekst en fotografie door Mirjam Offringa


Vanaf 13:00 uur vanmiddag is de ‘This Art Fair’ weer geopend voor de hedendaagse kunstliefhebber. Dit jaar voor een vierde keer en opnieuw 3 dagen lang van 13:00 – 22:00 uur in de Beurs van Berlage.
Voor wie nog niet bekend is met de ‘this Art Fair, voorheen ook wel ‘Art in Redlight’ genoemd: op deze beurs mogen kunstenaars zelf hun werk verkopen. Dus zonder de tussenkomt van een galeriehouder. Daarnaast zijn er dit jaar ook 20 galeriehouders aanwezig, maar dan galeriehouders die hun nek durven uit te steken voor hedendaagse kunst en vaak nog onbekend talent.
Dit jaar ligt de nadruk vooral op de verfrissing. Met dank aan een ietwat aangepaste aanpak. Vorig jaar selecteerde de commissie uit 200 inzendingen 75 kunstenaars, naast een aantal galeriehouders. Dit jaar ontvingen ze 350 aanmeldingen, maar ging het team ook zelf op pad, op zoek naar nog onbekend talent. Dat resulteerde dit jaar uiteindelijk in een vertegenwoordiging van 85 kunstenaars en 20 galeriehouders.

Arash Fakhim (standnr. 13 in de grote beurszaal)
Afgelopen weekend was al in de bijlage van het Parool te lezen, dat het werk van Arash Fakhim Rob Thijssen, creatief directeur van deze beurs, was opgevallen. Arash, op dat moment afstuderend aan ArtEZ in Arnhem, viel op door zijn gewaagde keuzes.


De mens als object en vice versa
Nader onderzoek leert dat zijn werk inderdaad gewaagd is. Waar hij voor zijn academieperiode nog goed verdiende als professioneel modefotograaf in Londen en daar fotografeerde voor modebladen als de Elle en Vogue, koos hij in Arnhem voor alles wat vooral niet meer met mode of reclame te maken had. In de commercie draait alles om het object. Een thema dat Arash op de kunstacademie meer filosofisch en artistiek is gaan benaderen. En de fotografie is hij wetenschappelijk gaan beschouwen. Photoshop ziet hij nu als een digitale beleving, die kleuren in codes en nummers weergeeft. Zo noemt hij zijn favoriete blauwtint “een ‘RGB’ kleur met de code 0000FF”. Het raster, dat we in een vervormd stuk keramiek (zie foto) gebrand zien, binnen een van zijn kunstwerken, noemt hij ‘Grid’, zoals dat eveneens in Photoshop-termen wordt genoemd. In Photoshop wordt het ‘Grid’ gebruikt om aanknopingspunten aan een foto te koppelen, waarna je de foto kunt vervormen. Arash zelf vervormd nu niet de digitale afbeelding, maar het object zelf, in dit geval het keramiek. Arash maakt zich zorgen om de digitalisering van onze, voorheen zintuigelijke, beleving. “Tegenwoordig hebben we de mobiele telefoon vaker in de hand, dan de hand van een geliefde” zegt hij.
De fotografie zelf heeft hij gelukkig niet helemaal verlaten. Daarvoor offert hij nu zichzelf op als object om zijn onderzoek te kunnen visualiseren. Zo zou je de foto, waarbij Arash zichzelf naakt en in het geel geschminkt op een aanrecht legt, de titel “vaatdoekje’ kunnen geven (zie foto).


Sjaak Kooij (standnr 10, in de beurszaal)
Wie ook geïnteresseerd is in de mens in relatie tot objecten is Sjaak Kooij. Op de foto zien we hem voor een van zijn schilderijen, dat verwijst naar “de anatomische les van dr. Nicolaes Tulp” van Rembrandt. Bij deze hedendaagse anatomische les wordt de maag van een zeemeeuw onderzocht. Niet door professoren, maar door personages die we kennen uit vele hedendaagse nieuwsberichten. De maag van de zeemeeuw is gevuld met plastic afval.
Sjaak gebruikt voor zijn schilderijen dan ook merendeels maatschappelijke onderwerpen. En als tevens kunstgeschiedenisleraar, verwijst hij met gemak naar kunstwerken uit het verleden. Het schilderen leerde hij aan de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten. Hedendaagse kunstkenners zullen in zijn schilderstijl zijn liefde voor Daniel Richter herkennen.
“ Zo! Dit is de eerste stand waar ik wel werk tegen kom dat goed geschilderd is!” Een genodigde, ik schat hem een jaar of 70, komt mopperend de stand binnen lopen. Tja, dat is het gevaar wanneer je een beurs bezoekt met alleen maar hedendaagse kunst. Maar de man heeft gelijk. Het werk van Sjaak Kooij is goed naar verhouding en met een evenwichtige penseelstreek geschilderd.


Verlaten spooksteden
Afgelopen zomer mocht Sjaak overigens, als artist in residence, de stad Detroit (Michigan, Amerika) onderzoeken. Een stad die inmiddels een spookstad is geworden, zo vertelt hij. Veel mensen raakten hun baan kwijt, konden uiteindelijk de huur niet meer betalen en raakten dakloos. Panden kwamen leeg te staan, verloedering nam toe en de welgestelden gingen verhuizen. Een indrukwekkend decor voor deze kunstenaar. Zo zien we nu verschillende personages door elkaar geschilderd op eenzelfde bank hun tijd slapend, wellicht al klinisch dood, doorbrengen (zie foto). “Als doornenroosjes in crisistijd” zo zegt hij zelf.


Kate van Harreveld (standnr. 9, in de groete Beurszaal)
Ook Kate van Harreveld mocht gebruik maken van een artist in residence. Zij verbleef enige tijd in Zwitserland. Daar zocht zij de stilte op. En juist die stilte zorgde duidelijk voor veel creativiteit. Hadden we een foto gemaakt van de duistere gebouwen die zij hier met acrylinkt weergeeft, was de sfeer nooit zo weergegeven, als wat zij ervan heeft gemaakt. Alle tekeningen samen, die we in haar stand tegenkomen, zou je kunnen lezen als een storyboard waarbij de mond van kunstenaar David Lynch volledig open zou vallen. Hier dreigt iets, maar wat? Kate zegt zelf niet te weten waarom haar tekeningen zo donker zijn en dreigend. Dat wist David Lynch ook niet, maar ‘Twin Peaks’ werd uiteindelijk een serie waar iedere kunstenaar het vandaag de dag nog steeds over heeft.


Tim Meijer (standnr. 54 in de Effectenbeurszaal)
Wie ook een spookstad, beter gezegd spookstreek, onder de loep nam is Tim Meijer. Niet in Amerika, ook niet in Zwitserland, maar in Duitsland. En niet om te tekenen of te schilderen, maar om te fotograferen. Niet op gepaste afstand, maar door de verlaten huizen te betreden. Hij vond daar bijzondere stillevens en koos voor interessante kaders. Met een blik waarin je een soortgelijk oog als die van Marnix Goossens zou kunnen ontdekken. Maar dan binnen een verhouding van 1 op 1
gekadreerd, waardoor hij nog creatiever moest zijn in het aanpassen van elementen of juist het weglaten daarvan. Daar is hij zichtbaar uitmuntend in geslaagd.


Matthias Schaareman (vertegenwoordigd door galerie With Tsjalling, Galerienr. G24, in de effectenbeurszaal)
Verlaten interieurs vind je ook in de knip-en-en-plak-schilderingen, ook wel mixed media genoemd, en in kleiner formaat, van Matthias Schaareman. Zijn werk wordt vertegenwoordigd door galerie With Tsjalling in de Effectenbeurszaal. In zijn werk vinden we betegelde muren met doorkijkjes, maar ook opgeplakte details van kozijnen, wat het kijkspel interessant maakt (zie foto).


Op ontdekkingsreis in de Beurs van Berlage
En zo val je op deze beurs van het ene interessante verhaal, achter het beeld of kijkspel, in het andere. Het is dan ook een aanrader met de kunstenaars of galeriehouders in gesprek te gaan om meer over het werk te weten te komen. En vergeet je niet door kunstenaar Merel Noorlander te laten onderzoeken op jouw persoonlijke dierbeleving. Verkleed als arts, levert zij een dierlijk consult op maat. Je vindt haar in de Effectenbeurszaal.
Voor iedereen die van hedendaagse kunst en vernieuwing houdt, is dit de beurs die je absoluut niet mag missen. Bekijk de fotoserie voor nog veel meer previews. Zie ook: www.thisartfair.com