|
|
|
|
Recensie: Riedstra | visual artist  Foto (©)Riedstra: Alec Baldwin in Love Story West Den Haag heeft met het (tijdelijk) gebruik van de voormalige USA-ambassade in Den Haag een fantastisch gebouw tot haar beschikking, wat haar de mogelijkheid biedt om belangrijke kunst in al haar schoonheid aan het publiek te presenteren. Candice Breitz, een zeer empathische en uitgesproken kunstenaar, is door het instituut van hedendaagse kunst uitgenodigd. Met haar video-installaties gaat ze op een indringende manier een dialoog aan met de kijker waar men niet aan voorbij kan. De tentoonstelling loopt t /m 18 mei 2019. Nieuwsgierig naar wat de tentoonstelling presenteert ben ik naar het imposante pand aan het Lange Voorhoud in Den Haag gegaan. Als locatie is het een unieke kans om uit te pakken met kunstenaars die op het scherp van de snede een inhoudelijke kunstvorm hebben gevonden die er in deze confronterende maatschappij toe doet. Kunst met een meerwaarde, Kunst waar je niet omheen kunt. Candice Breitz is zo’n kunstenaar. Zij spitst zich toe op de rol van het individu in de samenleving en bestudeert wat er gebeurt tussen mensen onderling. Volgens Breitz forceert kunst tot een dialoog waarmee de perceptie van de kijker veranderd. West toont met trots twee van haar video-installaties. Love Story: Getoond op de begane grond Dit project ontstond in de zomer van 2015, toen Breitz in Berlijn werkte en getuige was van de onafgebroken stroom van vluchtelingen op weg naar Duitsland. Ze vertelt hoe de inwoners op allerlei manieren probeerden te helpen en bij te dragen aan het welzijn van de vluchtelingen. Breitz ging lange gesprekken aan met deze mensen en hoorde over de vele tragische redenen waarom mensen kozen voor een beter leven en daarvoor alles achterlieten. De kunstenaar koos uit diverse groepen mensen: mannen, vrouwen, homoseksuelen, en personen die niet in een hokje te plaatsen zijn. Van een intelligente en hoogopgeleide professor tot een man die als kind gestolen was uit zijn dorp om als kind-soldaat te dienen. Het relaas van deze man heb ik in alle stilte ondergaan, zoveel indruk heeft dat op mij gemaakt.  Foto (©)Riedstra: Voormalig kindsoldaat in Love Story – Candice Breitz Deze mensen nemen, behalve hun tragische omstandigheden, ook hun boeiende cultuur mee. Hun exotische eetgewoontes en andere kijk op de wereld. De indrukwekkende video’s met hun krachtige verhalen zijn erg waardevol. Het is een voorrecht om hier als kijker getuige van te zijn. Voordat men naar de kleinere ruimtes gaat, kom je in een ruime zaal, een groot scherm met de Amerikaanse acteur Alec Baldwin tegen. Baldwin vertelt zeer aangrijpende verhalen van vluchtelingen. Men hoopt hiermee de aandacht van de kijker te trekken. Als een celebrity een verslag van deze vaak onvoorstelbare omstandigheden doet geeft men wel de aandacht die het verdient. Dit is de realiteit waarmee we moeten leven. Factum Op de eerste etage loopt het acht delige videowerk Factum, getoond in acht kleinere ruimtes. Doordat de gang parallel aan deze kamers loopt waarmee je de stemmen en de geluiden van de verschillende video’s goed hoort, word je meteen betrokken met datgene wat zich binnen afspeelt. Candice Breitz wil met Factum een einde maken aan de oppervlakkige stelling dat eeneiige tweelingen hetzelfde zouden denken en voelen. Een hardnekkige aanname dat er geen verschil zou zijn tussen twee personen die een tweeling vormen. Op heel boeiende en zorgvuldige wijze doet de kunstenaar subtiel verslag van deze beelden via een gecreëerde dialoog. De tweelingen beantwoorden vragen over elkaar waardoor men langzamerhand de verschillen in de gesproken interactie en in de lichaamstaal ziet. In een van de kamers praten twee zussen over elkaars minpunten. Ze vertellen wat ze stoort aan de ander, en aan welk gedrag ze zich ergeren. Het is ontroerend om naar te kijken. Omdat de focus zo op de personen gericht is, ontgaat niets, maar dat is dan ook het uitgangspunt. De kunstenaar heeft het slim gemonteerd waardoor een portret over een heel gewoon onderwerp toch boeiend en speciaal overkomt. Het werk laat de kleine verschillen en overeenkomsten tussen mensen zien, en de manier waarop het dagelijks leven bijzonder kan zijn.
Tehching Hsieh Behalve de presentatie van deze kunstenaar lopen er gelijktijdig veel andere projecten. Het werk van Tehching Hsieh bijvoorbeeld, dat het hele jaar door te zien is. Beide presentaties zijn op de eerste etage te zien. Het eerste werk heet One Year performance 1980-1981, waarin de kunstenaar zichzelf verplicht elk uur zijn kaart in de prikklok te steken. Het tweede werk toont een video waarin men de kunstenaar volgt als hij een jaar lang alleen buiten op straat leeft. Met deze, en andere werken is er aan variatie geen gebrek.  Foto (©)Riedstra: Tehching Hsieh One year performance 1981-1982 Het West Den Haag instituut voor hedendaagse kunst is zeven dagen per week geopend. Gelegen aan het Lange Voorhoud in Den Haag is het zeker de moeite waard om boeiende tentoonstellingen te bezoeken en de ambitieuze plannen van West in de gaten te houden. Elk weekend vinden er rondleidingen plaats waarin het bijzondere van deze voormalige Ambassade met zijn geschiedenis uitgelegd wordt.
Toegangsprijzen:10,00 euro Museumkaart: Gratis Openingstijden: Ma t/m Zo 12.00–18.00 uur
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
Januari 2022
Categories
Alles
|
RSS-feed