Once Upon A Time | The Collection Now in Van het Abbe

Young Girls 2012 by Ilya Kabakov

'Once Upon A Time' brengt kunstwerken samen in de boeiende context van hun tijd en toont daarmee een interessante toegankelijke samenhang. De tentoonstelling bestaat sinds 2013 en is een dynamisch vijf-jaren-project waarin om de drie maanden nieuwe werken worden toegevoegd of omgewisseld. 

Met deze recensie zou ik graag mensen verleiden om eens een kijkje te nemen in het van AbbeMuseum in Eindhoven. Een van de meest toegankelijke, leuke en sympathieke musea die ik ken hier in Nederland.

Omdat het museum internationaal samenwerkt met andere musea in bijvoorbeeld Antwerpen en Frankfurt, is de imput groot en kiest men ervoor een heel andere en meer begrijpelijke kant van de kunstwereld te laten zien. Ik kom er graag en ben vaak verrast omdat men zoveel moeite heeft gedaan om met goede achtergrond informatie in een onconfentionele vorm, hun projecten toe te lichten. Niet op een academische manier, maar speels en met humor, zoals het museum zelf ook is.

De serie werken die nu getoond worden geven een verrassend beeld over hoe maatschappelijk relevant kunst is. Men laat hiermee een tijdgeest zien, die bepalend is voor de op dat moment nabije toekomst. Een fantastische manier om via de ogen van de kunstenaars een indruk te krijgen van en over de recente geschiedenis. Men heeft de periodes in zalen met hoofdstukken verdeeld en ik begin bij zaal 3 en 4 omdat ik door de hoeveelheid een keuze moet maken.

Zaal 3 en 4
Het eerste schilderij is 'Young Girls' van de installlatie 'Let's Go Girls'. Dit beeld refereert aan de Agitation Propaganda, die door het hele Sovietgebied reisde na de revolutie en een aankondiging van de nieuwe staat moest zijn. De kunstenaar Ilya Kabakov kijkt terug op wat er over gebleven is van al dat optimisme, vaak met humor en ironie. 

In dezelfde zaal aan de overkant hangt 'Fragment of a Crucifiction'. Een fantastisch doek van Francis Bacon.
Hij zegt zelf over dit doek: 'Ik heb nog niet een ander onderwerp gevonden wat zo intensief bepaalde gebieden van menselijke gevoelens en opofferingen laat zien.'

Ikzelf ken het thema heel goed, weergegeven door veel kunstenaars, maar deze kunstenaar staat toch bovenaan. Deels getekend met verf, deels intensief doorgewerkt, ik blijf ernaar kijken. Eigentijds en bijzonder. 

Part of a Crucifiction by Franscis Bacon 1950

Zaal 5
Begint met de intrigerende 'Igloo' van Mario Merz. De kunstenaar refereerde hier aan ouderwetse en hedendaagse gewoontes en ideeëen. Igloo betekent huis in de taal van de Eskimo´s en wordt vaak geassocieerd mert sneeuw en ijs.
Maar eigelijk vertegenwoordigt het een hut die van alle soorten materiaal gemaakt kan worden.

Merz begon met Bitumen over een ijzeren frame te trekken en liet zo een moderne variant zien van een heel oud gebruik. Tot slot plaatst hij een neonlicht op het dak ´Places without a Street´. Bitumen is een viskeuze vloeistof die van nature voorkomt in ruwe aardolie.

In de installatie 'Signing the Sky' is kunstenaar Marinus Boezem op zoek naar een visuele taal voor kunst. Hij ontdekte dat weersomstandigheden kunnen worden uitgedrukt in een visueel begrip, dat je kunt waarnemen. Het hier afgebeelde werk hing uit het raam bij het Stedelijk Museum Amsterdam en zolang de tentoonstelling duurde refereerde een weerman elke dag met een bepaalde link aan deze installatie.

Voor een aantal muren in het museum worden kunstenaars uitgenodigd om hun projecten in woord te maken. Hier gedaan in viltstift door kunstenaar Dan Terjovischi. De tekeningen zijn reacties op de media, politici en de kunstwereld. Dit levert op een aantal van deze plekken een fantastisch uitzicht, te meer omdat je vanuit elke verdieping er zicht op hebt.

Igloo Nero by Mario Merz 1967-1979

'Signing the sky' by Marinus Boezem 1969

Indruk van een van de muren Museum

Zaal 8 en 9
Een grote installatie van Surasi Kusolwong die de hele ruimte in beslag neemt. Als uitgangspunt heeft de kunstenaar de auto de Beetle genomen. De meest succesvolle auto in de geschiedenis. Hitler ontwikkelde de Beetle in de twintigerer jaren, dus deze auto werd het symbool van de Duitse naoorlogse reconstructie. Kusolwong transformeerde de auto in een plek met confortabele kussens en video, kortom een plek waarin je alles kunt doen wat in een gewone auto niet kan tijdens het rijden: Onder het mum van: 'To practise and demonstrate the way of happiness!'

Naked Machine by Surasi Kusolwong 2000-2011

Dan nog een laatste intrigerend werk van Douglas Gordon. In zijn foto en videowerk maakt Gordon vaak gebruik van een alsmaar groter wordende filmcultuur. Het werk 'The End' gaat in het laatste shot over de hoofdpersoon die zich realiseert dat hij zich niet inbeeldt dat hij paranoia is, en dat hij hier niet meer alleen mee hoeft om te gaan.
De kunstenaar laat de splitsecond van dit realiseren zien: 'de verantwoordelijkheid ligt bij nu een ander'!

'The End' by Douglass Gordon 1995

Geniet van deze veelzijdige tentoonstelling, dit is nog maar het tipje van de sluier. Zoveel te zien en zoveel interactieve mogelijkheden voor het publiek om zelf actief deel te nemen aan dit alles. Een aanrader dus, met de feestdagen eens de kant van het Van Abbe Museum op te gaan. En neem je kinderen mee, ook voor hen is er een groot atlier waar ze zelf aan de slag kunnen.

Bezoekadres 
Van Abbemuseum
Bilderdijklaan 10
5611 NH Eindhoven
T: +31 (0)40 238 1000  

Recensie : Riedstra | kunstenaar |info@riedstra.eu | www.riedstra.eu