Eric Baudelaire presenteert ‘The Music of Ramón Raquello and His Orchestra’

Eric Baudelaire, bekend filmer en kunstenaar, boeit en verontrust met zijn monografische presentatie van werk en installaties, waarin garaffineerd venijn tendensen uit onze tijd bloot legt, zonder die te willen verklaren.

(©)Riedstra
Eric Baudelaire engageert zich in zijn werk met het obscure verleden dat vaak verborgen zit achter allerlei berichtgevingen en gepubliceerde foto’s. Thema’s als radicaal militairisme en geweld door of tegen Islamitische Staat (IS), zet hij om in film, installaties, grafieken en foto’s.
Een analyse van de tijd, altijd zonder een antwoord en mening te geven, bijna als een registratie van diepe menselijke lagen, al dan niet bewust. (Baudelaire is ook sociaal wetenschapper).
 
Je zou deze tentoonstelling kunnen zien als een ‘groot Ruimtelijk Ideeën Boek’ van de kunstenaar. Research materiaal, tijdsbeelden, afbeeldingen en teksten, dit alles vormt het werkproces en ziet men terug in de installaties en zeker in de belangrijke nieuwe lange film ‘Also known as Jihadi’ uit 2017.

De film volgt het verloop van een reis van een jonge man, van Parijs naar Aleppo en weer terug, waar hij momenteel vast zit op verdenking van het zich aansluiten bij een militante IS groep.
Gebasseerd op echte gebeurtenissen en samengesteld uit duizenden papieren die belang hebben voor het gerecht, ontvouwt de film zich als ‘Landschaps Theory’. Zeg maar het innerlijke landschap.
Met een ontzet gevoel en met verwarring betrap ik me af en toe op begrip, soms zelfs met een beetje sympathie, Baudelaire probeert verslag te doen van de intieme emoties die zich onvermijdelijk tijdens reizen voordoen. De persoon zelf is nooit in beeld.
​

Film fragment - onderweg. ‘Also known as Jihadi’ - Eric Baudelaire

De tentoonstelling volgt Baudelaire’s aanhoudende pogingen om een vorm te vinden die aansluit bij de vaak catastrofale omplexiteit in onze moderne samenlevingen.
Een leidmotief in het werk zou zijn: Dat van het teruggaan, historische trajecten worden loops die zich herhalen, van weer en opnieuw bekijken, de tragiek van dezelfde ‘wanhopige wreedheid’. Alsof dat onze nieuwe realiteit aan het worden is, of al is.
 
In de centrale ruimte op de 2e verdieping staat een met glas bedekte ingerichte documentatie tafel, die de lengte van de hele ruimte inneemt.
De titel The Music Of Ramón Raquello And His Orchestra is ontleend aan Orson Welles geregistreerde en het door hem vertelde ‘The War of the Worlds’ hoorspel, nu 75 jaar geleden. Het zaaide toendertijd paniek, men dacht dat het de werkelijkheid was.
Fake news, zoals dat nu door Trump gebruikt wordt. Een oude krant uit 1938, met eenzelfde tekst.

Krant oktober 1938 - Eric Baudelaire

Aan de andere kant op de tafel, series tijdschriften met foto’s en teksten die, na het lezen ervan je heel anders naar het beeld laat kijken. In eerste instantie zie ik een aanzet tot goedkope porno, totdat ik bij onderstaande foto ga lezen, dat bijvoorbeeld deze, ooit kinderen die zonder de aandacht van een moeder opgroeien, niet of nauwelijks in staat zijn emotioneel volwassen worden. Deze groep schijnt niet in staat empathisch te handelen en is een gewillige prooi voor allerlei terreurgroepen en/of sektes.

In een aansluitende ruimte is ook iets geks en bijzonders aan de hand.
 
In Japan bestaat de wet dat alles wat aanstoot geeft in openbare kranten, tijdschriften etc. weggehaald of weggekrast moet worden, op straffe van een boete.
Dus als de doos met materaal binnenkomt zien we een meisje aan een tafel heel geduldig alle pornoboekjes doorbladeren en wat aanstoot geeft verft ze weg of krast ze met een pennetje eruit.
Vervolgens gaat het weer in de verkoop!
Baudelaire is in staat geweest om juist deze verminkte beelden een nieuwe schoonheid te geven. Ingelijst tegenover het videobeeld en heel fraai. 

Weggekraste genitaliën in pornomagazine - Eric Baudelaire

De eerste installatie van Baudelaire uit 2010
Op een video zien we opnames van de plaats en omgeving waar een Michelin autobanden fabriek gevestigd is.
Deze wordt verplaatst naar India, het dorp blijft ‘leeg’achter, India is veel goedkoper om te produceren. Er zijn op een tafel twee camera’s opgesteld: Een met beelden van het Franse dorp, een met beelden van de Indische locatie. De beelden van beide lokaties zijn nagenoeg identiek, wat de pijnlijkheid extra groot maakt!

Omgevingsfoto´s Michelin fabriek Frankrijk, India

De grote muren in de centrale ruimte zijn als het ware behangen met grafieken en statistieken, ook allemaal bestaand materiaal. Statistieken en grafieken die alles monitoren wat gaat over terrorisme in al zijn hoedanigheid. De drone aanvallen, waar en met hoeveel slachtoffers en hoeveel waren het er gister en wat kan er verbeterd worden om nog meer slachtoffers te maken. Minitueus vel na vel na vel, heel beangstigend!
Alsof iedereen een pion op een statistiek of grafiek geworden is.
Totaal ontmenselijkt beeld van hoe onze wereld funktioneert!

Statistieken en grafieken - Eric Baudelaire

Altijd is er een paradox van woord en daad
Alsof door deze werken zo te presenteren er een constant manipuleren van de werkelijkheid gaande is, totdat een grote blur de realiteit gaat worden.

Eric Baudelaire is er in geslaagd op een innovatieve manier een nieuwe analyse van deze tijd te maken.
In mijn ogen een belangrijke kunstenaar en ik zou iedereen aanraden om te gaan kijken en te tijd te nemen om open en zonder oordeel alles te bekijken.
 
De tentoonstelling loopt tot 7 mei op de 2e verdieping van Witte de With in Rotterdam.
 
Info:
Witte de With Center for Contemporary Art  
Witte de Withstraat 50
3012 BR Rotterdam
 
€ 5,00 volwassenen
€ 3,00 < 18/ studenten/ CJP/ senioren