Lybeer is erin geslaagd om een groep mensen te volgen die op afgesproken plekken samen komen en letterlijk van kop tot teen in een andere huid kruipen. Deze groep, voornamelijk (jonge) mannen uit veelal Nederland, maar ook uit België, Duitsland en Frankrijk kiezen ervoor om ergens af te spreken, om zich dan te veranderen in antropomorfe wezens als vossen, wolven, konijnen en katachtigen met menselijke trekken. Ze nemen karakters uit strips, games, science fiction en tekenfilms over en veranderen die in hun eigen persoonlijkheid. Dit alles onder strenge voorwaarden: Onder het furry kostuum (Furries), dat, met de hand, zeer zorgvuldig gemaakt en heel kostbaar is, draagt men een bijna doorzichtig lycra pak (Zentai) die het hele lichaam inclusief gezicht, handen en voeten bedekt. Er mag niet gesproken worden en ook geluid wordt niet getolereerd. Het doel is om te verdwijnen in de anonimiteit: verborgen en geborgen. Met virtuele ontmoetingsplaatsen, in hotels (erotische spanning) en speciale conventies in de echte wereld. Charlotte Lybeer fotografeert deze fantasie figuren over een periode van veel maanden, in hun eigen huis, bij de kunstenaar thuis of in een hotel kamer, waardoor het contrast van het dagelijkse en de virtuele wereld samenvallen, zoals bij 'Murderwolf'. Rechtsboven bij de trap omhoog hangt nog een kapstokje. Dit ontroert me. De afspraken binnen de groep zijn strikt, neem ‘Sunwolf’. Dit varkentje is gekocht bij de Wibra, dus heel goedkoop, waarschijnlijk had dit peronage niet veel geld. Dat wordt eigelijk niet getolereerd binnen deze groep, net als op de scholen waar je de goede kleertjes en schoenen aan hoort te hebben, heerst hier dezelfde hiërarchie. De verstikking van het kapitalistische systeem. De omgeving die je op de foto’s ziet zegt veel over de personages die in het pak zitten, ook al is de behoefte om niet in deze wereld te zijn heel groot. Ik zie twee beerjongens, ze lijken me nog jong, op de bank zitten met achter hun allemaal speelgoed beesten geëtaleerd. Het komt me voor dat zo’n vlucht uit de realiteit veel zegt over onze samenleving. Het is hier wel duidelijk dat de gamewereld wordt ingeruild voor de echte wereld, als een versterking van het alterego.
De voorliefde voor deze games stamt uit begin jaren tachtig. De PC doet haar deur open naar de viruele wereld, men ontwikkelt zijn eigen taal en voor sommige van deze groep is de stap naar de virtuele wereld heel klein. De leden bepalen hun identiteit door middel van codes en maskerades, en laten dit vol trots zien, terwijl ze afstand nemen van de werkelijke wereld. De twee leden op deze foto hebben er een pop bijgemaakt, in de vorm van het kleine figuur. Het lijkt wel een gezinnetje: vader, moeder, kind.
Onder het Furry pak wordt door een aantal leden een half doorzichtig lycrapak gedragen. Het gaat hier om totale anonimiteit. Alleen de lijn van het lichaam is te zien. Deze personen willen er eigelijk niet zijn. De sociale media dicteert: jong, gezond, gelukkig. Wat tegelijkertijd afstompt en een ideaal oproept.
Charlotte Lybeer fotografeert de ervaringen van de uitermate artificiele wereld waarin we leven. Als fotograaf combineert deze kunstenaar journalistiek onderzoek naar actuele thema’s, symptomen van de globale kapitalistische crisis, met de emphatie van een onderzoeker die indringt in gesloten werelden. In deze tentoonstelling ervaar je dat deze kwaliteiten een absolute meerwaarde vormen en ik raad iedereen aan om als je in de buurt bent te gaan kijken! Bezoekadres Kunsthal Rotterdam Museumpark, Westzeedijk 341 3015 AA Rotterdam Recensie : Riedstra | kunstenaar | info@riedstra.eu | www.riedstra.eu
0 Comments
Leave a Reply. |
Schrijversklik op de schrijvers voor een overzicht van de door hen geschreven artikelen.
.Riedstra.Gerrit Brand.Lysbeth HofstraWesley FerwerdaIlse van der Wal Categories
Alles
|
RSS-feed