Beating Around the Bush Episode #2

Een groepstentoonstelling waarin ‘kunstwerken in hun abstractie’ ook kunnen dienen als voertuigen voor mentale verdieping 

Tony Cragg Installation Birnam Wood 1985.

Het Bonnefantenmuseum laat in een serie boeiende tentoonstellingen van vier episodes zien hoe de aanwezige collectie een 'dialoog' op gang kan zetten met kleine solopresentaties, functionerend als spiegels,   waardoor er nieuwe inhoudelijke inzichten en perspectieven kunnen ontstaan. Iedere episode heeft een andere invalshoek en in deze episode heeft het museum gekozen voor de abstractie. Kunstenaars oriënteren zich deze keer op fundamentele esthetische aspecten zoals vorm, kleur, materiaal, volume, licht en geluid. De daaruit voortkomende kunstwerken kunnen voertuigen zijn: van verbeelding, mentale verdieping en zelfs kritiek. Uit deze grote tentoonstelling heb ik een selectie gemaakt, maar dit wil niet zeggen dat de andere werken minder de moeite waard zouden zijn.  

Vanuit de hal voert een heel brede solide houten trap mij naar de eerste verdieping waar de tentoonstelling begint en waar ik meteen verrast wordt door de installatie van Tony Cragg. Daar kun je niet omheen. Met veel humor heeft deze kunstenaar een hoed, rekje, stoel, tafeltje, afwasteil, jerrycan, balk en meer alledaagse dingen optisch met elkaar verbonden door een coating van versnipperde stukjes plastic. De eigen kleur en de textuur van het oorspronkelijke materiaal zijn verdwenen. Je vraagt je af wat wij allemaal weggooien, maar op deze manier krijgen deze voorwerpen opnieuw betekenis en ga je grinnikend verder. 
 
Al sinds 1986 werkt beeldhouwer Mark Manders aan zijn levenswerk Zelf-portret als gebouw. De bestaande wereld geeft volgens hem toegang tot een andere, onzichtbare wereld van gedachten. De combinatie van surrealistische beeldpoëzie en traditionele beeldhouwkunst geven zijn installaties en sculpturen hun bijzondere karakter en ik blijft er maar om heen lopen en kijken en opnieuw kijken. Elke keer zie ik wat anders, absoluut fascinerend!  

Mark Manders Installatie Mind Study 2011.

Antonietta Peeters werkt weer heel anders, door een allergie voor olieverf, is ze gedwongen om met ander materiaal te werken. Dit levert verrassende inzichten op. Ze stapelt als het ware landschappen, in serie boven of naast elkaar. De werken geschilderd op doek, jute of papier functioneren op de grens van figuratie en abstractie. In onderstaand werk toont de kunstenaar vergezichten naast intieme inhammen.  

Antonietta Peters painting Zonder Titel 2004

Maar Rebecca Morris legt dan weer de nadruk op de ambachtelijke aspecten van schilderkunst. Ze is minder geïnteresseerd in de iconografie danwel in de materiële gelaagdheid van waaruit ze haar werk heeft opgebouwd. Het proces van het maken staat bij Morris centraal en leidend principe is haar improvisatie. De abstracte voorstellingen tonen een misleidende nonchalance en relaxte atmosfeer. Zelf noemt deze kunstenaar het 'hardboiled abstraction'.  

Rebecca Morris Painting SouthAfternoon 2012 - 2013

Deze installatie van Lara Schnitger met pantykousen en vierkante kartonnetjes, strekt zich uit in hele de ruimte en hecht zich aan de roze geschilderde muren, het plafond en de vloer. Bij het binnengaan van de zaal maak je als de bezoeker automatisch deel uit van dit werk. De titel refereert aan de radicale drippings van Jackson Pollock. Prachtig! ​

Lara Schnitger Installation Jackson´s Nightmare 1998

Van de kunstenaar Marijn van Kreij is het uitgangspunt de herhaling van het motief. Zijn spel met toe-eigenen en kopiëren is onderdeel van de huidige beeldcultuur, waarin het eindeloze reproduceren van het beeld centraal staat en geen enkele image meer ‘veilig’ is. Dit zogeheten toe-eigenen, hergebruiken van andermans werk in je eigen werk wordt in de kunst ‘appropriation’ genoemd. Ik werd absoluut geboeid door de meerwaarde van deze  ‘appropriation’ die hij weet te creëren met deze techniek. 

Marijn van Kreij Untitled (ReadyPost, SDB, Go Folks, Go Forth, Trust Your Brain, Trust Your Body), 2012

Deze tentoonstelling in dit lichte transparante laagdrempelige museum is zo de moeite waard om te gaan bekijken. Daarbij ben je in een prachtige stad met een heerlijke omgeving. Dit mag je niet missen!  
 
Bezoekadres  
Bonnefanten Museum            
Avenue Céramique 250      
6221 KX Maastricht     
 
Recensie : Riedstra | kunstenaar | [email protected] | www.riedstra.eu