​The Sweet Enoughs

On Stage: Florentijn de Boer

Rademakers Gallery presenteert in de On Stage presentatie ruimte boven in de galerie de solo-tentoonstelling van de jonge vrouwelijke kunstenaar Florentijn de Boer. Zij toont een serie nieuwe tot de verbeelding sprekende en vanuit gekantelde perspectieven bekeken schilderijen die refereren aan utopische paradijzen en mystieke landschappen vol amorfe wezens, planten en dieren.

​
Daarnaast zijn er in de Curated by Pien ruimte op de begane grond van de galerie sculpturale installaties van Nadja Schlenker en textiele werken van Mae Engelgeer en Jan Koen Lomans te zien.

Met haar grote verbeeldingskracht nodigt kunstenaar Florentijn de Boer de kijker uit een utopisch paradijs, een mystiek tuinlandschap, een ruimtelijk bos te betreden waarin fictie het overneemt van de realiteit. Haar nieuwe schilderijen vol vreemde amorfe wezens, planten, bloemen, dieren en vogels, vormen haar meest persoonlijke werk tot nu toe. Het zijn intieme, intuïtiever geschilderde, wellicht meer oprechte doeken in zachtere kleuren die zijn geïnspireerd door vanuit het gezichtspunt van haar pasgeboren zoon naar de wereld te kijken. Met die gekantelde blik en met een hernieuwde verwondering, neemt ze de omgeving diepgaand in haar op: de schoonheid van bloei en verwelking, de transformatie en vergankelijkheid van de natuur. Elk werk is een bevroren moment in een gelaagd verhaal dat zich steeds verder ontwikkelt.

​Het schilderij getiteld Stillpoint markeert een overgangsperiode in haar leven waarin ze het moederschap moet combineren met haar carrière als kunstenaar. Hiervoor refereert ze aan het Hof van Eden waarin Eva verondersteld wordt genoegen te nemen met wat er is, maar ze wil niet altijd en eeuwig de tuinhulp van Adam blijven. Om verandering en beweging te brengen in de status quo, is het plukken van de vrucht van de boom te zien als een daad van moed. Want Eva moet zich een weg banen dwars door het verstikkende heersende gezag, de orde en hiërarchie. Ook voor De Boer geldt dat er een zekere mate van moed nodig is om dingen in beweging te zetten en om een balans te vinden tussen bij haar kind willen zijn en in het atelier om te schilderen. In ruil voor haar afwezigheid en uit een grote verbondenheid met haar zoon Riffe beloofde ze zichzelf de mooiste werken te maken.

​Arcadia
Het eerste schilderij dat hieruit voortkomt heet Blue Iris. Vanuit een kinderlijke nieuwsgierigheid creëert ze een paradijs van vier bij vier meter als ode aan haar zoon. Ze liet zich onder andere inspireren door Arcadia, het ‘Rijk der Verbeelding’ volgens de Griekse mythologie. Een utopisch land met een overdaad aan bloemen, fruit, bossen, stromend water en vogelgezang, een grenzeloze wereld waar de zomereeuwig is. Maar ook Tuin der Lusten van Hieronymus Bosch als een utopisch liefdesparadijs volwonderlijke taferelen en mythische wezens die zich laten verleiden door lust, plezier, extase en surrealistische fantasieën, inspireerde de kunstenaar bij het schilderen van haar eigen paradijs.

In haar nieuwe serie doeken verwerkte ze haar persoonlijke indrukken en ervaringen die ze tijdens de vele vroege wandelingen met haar gezin absorbeerde. Met name de tuin van Piet Oudolf bij Museum Voorlinden is een rijke inspiratiebron. De schilderachtige ochtenddauw op de planten nog voordat er andere mensen waren, de mystieke mist die laag aan de grond hing en het langzame transformeren van het groen van de lente naar de zomer, de bloei van bloemen tot het stadium van verwelken. De schoonheid van de vergankelijkheid van de natuur bevriest ze op het doek in de tijd. Door de ogen van haar kind tekende en schilderde De Boer wat hij met enige verbeelding misschien zou kunnen zien.

 
Venster op een illusionaire wereld
Ook voor het schilderij Sphere As a Pedestal slaat de kunstenaar alle bloemen en planten die ze observeert in haar hoofd op en neemt exemplaren mee naar haar atelier. Hier stelt ze zorgvuldig haareigen gelaagde paradijs samen uit een collage van tekeningen, schilderingen, muurschilderingen en uit haar schilderijen afkomstige ruimtelijk gemaakte vormen van papier-maché. De amorfe fragmentenvormen samen een ruimtelijk sprookje waarin alle wezens, dieren en planten organisch in elkaar overvloeien. De Boer speelt met beweging en ruimte- en dieptewerking door gelaagde doorkijkjes naar een fantastisch landschap te creëren; ze opent een venster op een andere illusionaire wereld, een op zichzelf staand veranderlijk universum. Hierbij gebruik makend van verschillende soorten verf, stoepkrijt, droge pastels en de door haar veelgebruikte oliepastels die ze met de hand aanbrengt op het doek.

De kleurrijke schilderijen nodigen uit om haar wereld op een onconventionele manier vanuit verschillende gezichtspunten te observeren en te ervaren. Niet alleen vanuit ons staande perspectief, maar ook vanuit een liggend oogpunt bekeken door de ogen van een kind. Zo groeit het fantastische paradijs buiten de kaders van het doek over de vloer, de muren en zelfs de lucht als een driedimensionale speelplek voorkinderen en volwassenen.

 Nadja Schlenker
Vanuit haar grote interesse in steden en architectuur, met name in relatie tot mensen, werkt Nadja Schlenker op het snijvlak van architectuur, ruimtelijkheid en kunst. Nadat ze vorig jaar een installatie met tactiele objecten van keramiek en van op steen lijkend papier liet zien, presenteert Schlenker voor deze tentoonstelling een serie unieke sculpturale, louter keramische objecten die variëren in vorm. Ze nam daarvoor eerder gebruikte mallen die ze op een nieuwe, speelse manier hergebruikt door gietklei als pers mal te gebruiken. Door te experimenteren met de herhaling van vormen uit één mal en de vormen opeen andere manier te combineren tot collages, lijkt de serie keramische sculpturen die daaruit voortkomen te zijn vervormd, ze groeien organisch alle kanten op. Naast het materiaal- en vormonderzoek, experimenteerde de kunstenaar ook met nieuwe roodachtige kleuren glazuren die ze in deze serie toepast.

Ook deze objecten zijn geïnspireerd door haar reizen naar steden en de foto’s die ze er maakt. Ze woonde in Rome, Beiroet, Bangkok, Berlijn en Amsterdam, plekken die voor haar collages vormen waarin sociale, politieke en historische aspecten samenkomen en zich vermengen. Ze observeert, onderzoekt, zoomt in met haar camera en legt de voor haar opmerkelijke elementen en stadspatronen vast, details die bewoners zelden opvallen. Vanuit dit persoonlijke perspectief brengt Schlenker de verstopte lagen achter de gebouwen, waar ook de verhalen van de bewoners achter schuilen, naar boven en vertaalt dat in unieke keramische architectuurobjecten.

​Curated by Pien: Mae Engelgeer, Jan Koen Lomans, Nadja Schlenker

26 februari - 26 maart 2022
Rademakers Gallery, Amsterdam

---