Sarajevo, Voormalig Joegoslavië, 28-8-1960
|
Enkele Reacties op het werk van Senad: “In het schilderen laat Senad zich helemaal gaan, en zijn doeken getuigen van een gedreven en onvoorwaardelijk plezier in het avontuur van het schilderen. Hoe beladen onderwerpen ook mogen zijn, zo gauw hij de kwast ter hand neemt gelden de wetten van de schilderkunst en de verbeelding. Die bepalen dan de weg, en vol overgave laat hij zich meevoeren op de stromen van kleuren en vormen. Dat hele proces is in de opbouw van zijn schilderijen goed terug te zien. Je ziet dat hij tijdens het proces helemaal in de greep van een kleur is. Door de taal van de schilderkunst worden zijn onderwerpen onttrokken aan de beperkte realiteit van het moment, en de gebeurtenissen worden getransponeerd naar een dieper niveau. Naar een droomwereld waarin de ontmoeting van heden en verleden een nieuwe wereld creëert van verhalen vol mededogen en […] heldere vormen en sprankelende kleuren. Thema’s van zijn werk put hij uit eigen reservoir, maar ook vanuit ervaringen van anderen. Van mensen die hun huis, hun land moesten verlaten, en veel hebben meegemaakt. […] Maar nooit slaat de kunstenaar als in een aanklacht de toeschouwer deze gruwel recht in het gezicht. In zijn schilderijen kiest Senad niet voor het theatrale drama, niet voor beklag en venijn […] Soms moet ik even slikken als hij weer een onorthodoxe oplossing kiest. Maar gelukkig laat hij zich niet vastspijkeren op vaste regeltjes en kiest hij voor het open experiment. Maar daardoor zijn zijn werken nooit mager en geef ik mij er aan over, want zoals ik al eens eerder zei: “ik houd van kunst met een vetrandje”. […] Dat is de kracht van deze energieke en optimistische mens die zijn ervaringen met anderen deelt. Die zich niet alleen terugtrekt in de rust van zijn atelier, maar die zich ook midden in de maatschappij plaatst om zijn ervaring en kennis in te zetten voor de ander. Alles aanpakken, geen gezeur, en anderen aanzetten om het leven of de omgeving met kunst te verrijken. In deze tijd waarin men naarstig op zoek is naar een maatschappelijke functie voor de kunsten, moet dit onze nieuwe beleidsmakers als muziek in de oren klinken...” Johan Breuker - kunstenaar en kunstdocent “Senad Alic blijft niet alleen kunst binnen zijn veilige atelier te maken. Hij schildert mensen, maar die mensen heeft hij om zich heen nodig. Senad durft zijn atelier te verlaten en in de maatschappij te stappen (scholen, bedrijven, asielcentra, bejaardenhuizen, gevangenissen) om daar zijn creativiteit te verbinden aan creativiteit van anderen en samen kunst te maken.” Pauline Kruseman - Voormalig Directeur Amsterdams Historisch Museum “Frontaal werk. In een spontane stijl schildert Senad vaak mensen dichtbij elkaar, in de groep, maar toch alleen. Achtergrond is abstract, omgeving onduidelijk, mensen geschilderd in verschillende houdingen, kleuren en kleding. Er wordt een gevoel van ontheemding opgeroepen. Toch krijgt op deze fris gekleurde werken zwaarmoedigheid nergens de overhand” Lida Bonema - kunst journalist |
|